هفتۀ نوزدهم...

سلام سلام سیب زمینی خوشمزۀ من...

بعضی سایتا میگن شما الان اندازۀ یه سیب زمینی هستی، بعضیا میگن کدو سبز کوچولو! حالا ما چی صداتون کنیم قربان؟! همون نی نی بهتره یا جیزینقیلی که خاله ندا میگه... راستی هفتۀ پیش نرسیدم بنویسم، خیلی کارا داشتم، خسته هم بودم، هفتۀ پیشت یادم رفت بگم که شما یه پیاز درستۀ گنده اسم داشتی! چشم خاله ندا روشن... اگه می دونست پیازی دیگه چی؟ آی بخورمت با کباب و قرمه سبزی... خلاصه دیگه...

روزا داره یکی یکی رد میشه... شاید خیلیا بگن قدر این روزا رو بدون، دیگه برنمیگرده، و وقتی نی نی بیاد بیرون می فهمی که باید از لحظه هات استفاده میکردی، ولی آخه چطوری میشه به همه گفت؟ که صبر من ِ صبور هم حدی داره... این صبری که گاهی با نگرانی و دلشوره آغشته میشه اذیت کنندست... ولی خب چاره ای نیست، باید هی صبح بشه و هی شب بشه، تا برسیم به فصل سرما و شما نی نی گولوی خوشمزه با برف بیای توی بغلمون...

شکم مامان نغمه یهویی زده بیرون! اولا هی می خواستم بگم نفخه، بس که عادت به شکم گندگی نداشتم خب! ولی الان دیگه واقعا نمی تونم اینو بگم... شمایی که داری هی خودنمایی می کنی... دروغ چرا، وقتی کسی بهم میگه وای شکمت معلوم شده، یا واکنشی بهش نشون میده خوشحال نمیشم، یه طورایی یه طوریم میشه... نه ناراحت بشم، ولی از این واکنشای این شکلی خوشم نمیاد! هرچند بابایی میگه قبلنا دوست نداشته من شکم گنده بشم، اما الان که می بینه بزرگی دل من یعنی بزرگی شما کلی هم ذوق میکنه و هی دوست داره دلم بزرگتر بشه... اینم از اخلاقیات باباهاست دیگه...

یه اسم برات انتخاب کرده بودیم عزیزم... قطعی قطعی بود... ولی خب خیلی فکر کردم، بعد که دیدم خودم به نتیجه نمی رسم گفتم شاید من حساسم به بابایی هم گفتم، و دیدم چقد خوشش اومد از اینکه من اینقد نکته سنجانه به اسم شما فکر کردم... اسم شما وقتی به انگلیسی نوشته میشد معنی خوبی از زبون غربیا نمی داد... و من همش فکر آینده شما بودم که خب می خوای پیشرفت کنی و شاید برات خوب نباشه... این شد که باز افتادیم توی پروسۀ انتخاب اسم... کار خیلی سختیه مامانی... بعضی اسمارو انتخاب میکنی، بعضیا توی ذوقت می زنن... نمی دونن خب حتما تو خیلی گشتی و خیلی اون اسمو دوست داشتی که گفتی! مخصوصا من که شب و روز، واقعا شب و روز دارم به انتخاب اسمت که از همه نظر عالی باشه فکر میکنم، تا قبل از اینکه بخوایم شما رو داشته باشیم اصلا خیال نمی کردم این قد سخت باشه... بقیه هم که بیرون هستن الان احتمالا همین فکرو میکنن، من خیال میکردم هر اسمی قشنگه! اما الان نمیتونم اینجوری فکر کنم... اسم یه مرد ایرانی باید هم به کوچولوییاش بیاد هم بزرگیاش، هم آهنگش قشنگ باشه، هم معنیش، هم فارسی باشه هم انگلیسیش خوب نوشته بشه... هم فراوانیش کم باشه هم محبوبیتش زیاد، و از همه مهمتر خب من و بابایی هم دوستش داشته باشیم دیگه... اینا همه با هم جمع شدنش سخته مگه نه؟

حالا با همۀ این اوصاف یه اسم انتخاب کردیم که 95 درصد همون میشه اسم قشنگ شما... هرچند بازم اطرافیان زیاد استقبال نکردن، به جز دوستام توی نی نی سایت که همه گفتن معرکست! ولی خب من سعی میکنم به این فک کنم که توی انتخاب اسم نباید رودربایستی داشت، اولین حقی که شما بر گردن ما داری انتخاب اسمته... باید دوستش داشته باشی... مطمئنم این اسمو دوست داری...

چقد امروز حرف زدم...

راستی دیروز بابایی اومد دنبال من اداره، و با هم پیاده کلی راه رفتیم، هر چند دیگه نمی تونم زیاد راه برم و کمردرد و دل درد می گیرم، ولی برات یه پاپوش خرسی خریدیم که خیلی ی ی نازه... مبارکت باشه گلم...

اینم عکس هفتۀ نوزدهم شما...