مزمزۀ عشق ما: هیـــــــــــراد

عزیزدل مامان و بابا... کیک تولد شما این ماه با تاخیر پخته شد، به علت اینکه نمی خواستم بی حالی حاصل از واکسن توی صورتت باشه... روز واکسنت با مامان قشنگ رفتیم بیمارستان... خاله ندا هم بود... وقتی نگاهت میکردم دلم ریش می شد که الان می خواد دردت بیاد... وقتی اولین جیغو زدی بند دلم پاره شد... ریسه رفتی برای اولین بار... و دومین جیغ... و سریع بعد از قطره فلج اطفال بغلت کردم و آرومت کردم... تا عصری تقریبا بیقراری زیادی نداشتی، تب هم... ولی یهو شب چنان تبت رفت بالا و گریه های ممتد و جیغ همراهت شد که داشتم دیوونه میشدم... با پاشویه و دستمال خیس تونستیم تبتو بیاریم پایین فدات بشم... مامان قشنگ اگه این طور وقتا منو آروم نکنه که سر به بیابون می ذا...

مامان ِ سرشلوغتو ببخش باشه؟ قول میدم تا جایی که بتونم چیزی رو از قلم نندازم... اول تیر اومد و رفت پسرم... اول تیر، اول تابستون، روزیه که من مهمترین «بله» زندگیمو به بهترین مرد دنیا گفتم... امسال هشتمین سالگرد عقد من و بابایی بود... وقتی روز قبلش بابا اس ام اس زد که خوشحالم دارمت و یه عشقولانه های دیگه، کلی ذوق کردم... زودتر گفته بود که نکنه فرداش توی جلسات باشه و یادش بره! برام دوست داشتنی بود... شبش بابا گفت بیا یه روز فیلم عروسیمونو ببینیم... بیا عکسامونو ببینیم... من بیشتر ذوق کردم... یادش بخیر من و بابا یه دختر و پسر سادۀ احساساتی شاعر مسلک 22-23 ساله بودیم... و برای رسیدن اون روز همۀ ثانیه ها رو شمرده بودیم... اله...

گل پسر مامان... این چند مدت خیلی درگیر بودم... 3 روز تعطیلی که بود دلمون میخواست سفر بریم، کلی برنامه داشتیم که فیلم ببینیم، لااقل تهران گردی کنیم، ولی من از روز قبلش مریض شدم و خب خیلی هم بد بود... سرماخوردگی اونم توی این فصل و با داشتن یه کوچولو واقعا اذیت کننده میشه... یه شب و نصفی هم رفتیم خونۀ مامان قشنگ و بندۀ خدا کل کارای شمارو انجام داد که من سمتت نیام... با داشتن ماسک و اینا بازم بغلت نمی کردم و شما متعجب بودی... نمی بوسیدمت و شما یه طوری نگاه میکردی... الهی بگردم دلم غش می رفت ولی نمی خواستم خدای نکرده از من بگیری... یه شب رفتیم هایپر می (حالا راه به راه می ریم اونجا ) یه شبم رفتیم پارک لاله که اینقد تاریک بود شما وسطاش ت...